Yalan çocuk

Katil yağmurlar ıslattı baharları
Buse her camda ağladı çocuk
Gözgöze geldiği yanlızlığı kendi karanlığının içine sakladı çocuk
Çok mu erken öğrendi yoksa hayatın çok ucuz olduğunu
Cehennemlerin dünya üzerinde
Ve her papatyanın birgün solduğunu
Yanlızlığını ortak edicek bir dostluğu
Bir gülümsemeye dünyaları verecek sevligisi
Bakınca huzurdu yolacak güneşleri
N’olurdu gecelere yıldız yapsa tüm hayalleri
Ve donup turuncuya boyasa tüm kara geceleri
Mehtabın aydınlattığı vango yalanında
Şenli olmayan kasabalar gibi bomboş ve anlamsız acılar sarmış yüreğini
Bu tetiğe basışın içerlediğindenmidir çocuk
Yoksa ayrılıkları hazmedip en günahkarla seviştiğindenmidir çocuk
Anla kader gülermiş gibi görünen ağlayan bi palyaço
Yası yedi duelde ve sen elde hiçbirşey yokken
İki damla yasla veda ettiğin gökyüzünün mavisinin solduğunu bile bile
Hiç haykırmadım desen
İnanırmı yanlızlığın acısını daha önceden çekmiş olan
Yalan çocuk bu dünya Yalan…

UNUT

Bloga yaz geçer dediler

Emrah dedin geçmediler

Gitmediler

Kiminle aynı yeryüzündeyim

Onun hep gözlerindeyim

Rüyasız düşlerindeyim

Yazdım şiirlerimi

Kim değer verdi

ki bu gözlere.